چهل منزل اسارتبسم رب الزهرا چهل منزل فلک خون گرید از غم چهل منزل زمین شد غـرق ماتم چهل منزل ســـــر ارباب بر نی چهل منزل چَک و سیلی پیاپی چهل منزل غم تلـخ اســـارت چهل منزل اهانت با جسارت چهل منزل دل بر خون نشسته چهل منزل قنوت و دست بسته چهل منزل دل بیمـــار زینب چهل منزل نگـــــاه تار زینب چهل منزل سکوت و وحشت و درد چهل منزل رخ نیلــی ، رخ زرد چهل منزل به روی نی سر ماه چهل منزل فقط آه و فقط آه... چهل منزل به پای کودکان خار چهل منزل همه بی یاور و یار چهل منزل بیابان در بیابان چهل منزل غم موی پریشان چهل منزل سکوت و صبر و غصه چهل منزل دل و رازی نگـــفته چهل منزل اســــیر قـــوم بدنام چهل منزل فقط دشنام و دشنام
دل طوفان زدهبسم رب الزهرا ذکـــر حســین باز کند قـفـــل بســته را مرهــم شود هـر آیـنه قلب شکســته را بر کشــتی نجــات بُود چشــم دل که تا ساحل رساند این تنِ طوفان نشسته را
 چشم امیدم به سمت کشتی نجات توست ارباب این روزها طوفان روزگار ، روزگارم را در هم پیچیده است چون تو ناخدایی می خواهم تا ناخدایی کند در این دریای پر تلاطم تا این دل بی سامان را به ساحل برساند تا این دست های خالی را بگیرد... چشم دل من این روزها به سوی دست پر مهر توست بیا و برای این قلب نا آرام کشتی نجات باش بگذار التیام بگیرند این زخم های کهنه... بگذار طعم شیرین آرامش پس از طوفان را بچشند این چشم های مضطرب بگذار این قدم ها برسند به سرزمین تو و این دل طوفان زده برسد به ساحل کربلا... مسیحِ دلتبسم رب الزهرا
دوباره دل ، غــــم دلتنـــگی شــما دارد دوباره چشـــم تَرم حــال گـــریـه را دارد عجیب نیست که اینگونه بی قـرارم آه که قلـب زخمی من بغـض کربلا دارد قسم به قامت نیلوفران که این دل زار هــنوز در سر خود شـور جبهه ها دارد وَ درد چـیره شـــده بر سراسر تـَـن من وَ از مســــیحِ دلــت خواهــش دوا دارد مـرا به جمعِ خــــداییِ خـویش راه دهید دوباره دل ، غـــــم دلتنـــگی شـما دارد
آفتاب عشقبسم رب الزهرا یک شب طـــــوفانی و یک آسمان سوگـــوار یک نیســــــتانْ زخــــم ، اما یک دل امٌــیدوار یک نفر از سمت مشرق می رسد از جنس نور آفــتاب از دوری اش بی تاب هست و بی قــرار ابر و باد و ماه و خورشید و فلک در حسرتش مـوج و ماهی در دلِ دریا همه چشــم انتظـار بغض هایی در گلو کز کرده اند از دوری اش چشـم هایی خیره بر در مــانده تا دیـدار یار روزهـــای زرد پایــیزی به آخــــر می رسـد می رودند از از یادها تا می رسد فصل بهار صبح یک جمعه طلوعِ مهر از سمت خداست می رسد از نسـل یاسِ مهربانی ، یک سوار دست های گرم خورشید است در دستان او می کشد دســت نوازش روی قلــب روزگـــار آفتاب عشق می خواهم که تا آخر رسد... یک شـب طــــوفانی و یک آســمان سوگـوار
هوای وصلبسم رب الزهرا من در هوای وصل ، نفس می کشم حسین بــاور مکـن که پا پــس می کـــشم حســین مــــــرغ دلــــم به شـــوق تـو پــرواز می کـند تا حســـرتت مــیان قفـس می کـشم حسین
دیوار فاصله ها را با دستان مهربان خودت خراب کن بگذار این چشم های بارانی روی خورشید ببینند بگذار این قدم ها سرگردانِ بین الحرمین باشند بگذار بال و پر بزنم گرد گنبد تو... گنبد او... دست نوازش بکش بر سر یتیمی دلم راهم بده ارباب می خواهم زندگی را چند روز در حریم تو زندگی کنم می خواهم نفس بکشم در هوای وصلت و ضربان قلبم را با عشق سرخ تو تنظیم کنم تو را به همان چادر خاکی کوچه های بنی هاشم قسم رخصت دیدار بده ارباب رنگ و بوی زمین دارد از پا در می آورد این بنده ی دل شکسته را بگذار بوی سیب حرم نفسی دوباره به این نیمه جان دهد تو را به دل مضطر زینب... کلیه حقوق این سایت ، متعلق به می باشد و استفاده از مطالب با ذکر نام منبع بلامانع است .
آذر 92 - خون شهدا
|
