بسم رب الزهرا

غم در دل خورشید مهمان است

سهم نگاهش بغض و باران است

در دست هایش التماسی تلخ

در سینه اش آشوب ، پنهان است

آیینه ها دارد غبار غم...

دنیا چرا آیینه بندان است ؟

گلبرگ های نسترن زخمی است

بر صورتش ، دستان طوفان است

اینجا هوای پر گرفتن نیست

این شهر تاریک است ، زندان است

ای کاش آید از سفر، دیگر...

مردی که سر تا پایش ایمان است

خون شهدا 93/9/12