بسم رب الزهرا

تمام جاده ها در انتظار مقدمت

و  چشم ابرها هنوز در نبودن تو خیس و بی قرار

تو نیستی و آسمان عجیب بغض می کند

دل غروب هم گرفته از غم جدایی ات

ستاره ها نمی زنند در شب فراق تو ، به چشم بی فروغ شهر ما دوباره چشمکی

و ماه کنجِ چادر سیاهِ آسمان شب ، نشسته است مثل کودکی یتیم

تو سال هاست رفته ای و قاصدک دلش شکسته و دگر نمی رود به خانه ای

کبوتران دگر به شوق آسمان ، به روی بام خانه ها نمی پرند

تو رفته ای و سایه ی نبودنت نشسته بر سر زمین

و یخ زدند قلب غنچه ها میان باغِ بی کسی

بس است دوری ات دگر

تو را به آهِ مادری که در غم جوان خود کمان شده قدش ، بیا

تو را به ناله ی گلوی زخمی کبوتران

تو را به بغض یاکریم

به خاطر خودت بیا...

و گرنه چشم های بی فروغم هیچ وقت لیاقت حضور روشن تو را نداشتند...

«خون شهدا 92/10/13»