بسم رب الزهرا

مادر ، وَ باز قصه ی یک کوچه ی غریب

روی ظریف یاس... خدا... دست نانجیب

روی کبود و بازوی خونین و رد اشک

درد دل نگفته و آرامشی عجیب

آن سو حسن نشسته و بغضی به سینه اش

این سو حسین و زینب و باران و بوی سیب

باشد طناب کینه به دستان حیدری

سوزد حبیبه پشت در و می رود حبیب

روضه تمام ؟ نه ! شده طاقتم تمام