بسم رب الزهرا

در عــزایت آسـمان هم اشک می ریزد حسین

مهدی صاحب زمان هم اشک می ریزد حسین

می شود پرپر برایت هرچه گل در گلشن است

چشم های باغبان هم اشک می ریزد حسین

صورت سرخ غروب از ماتمت خونین شده است

بی تو خورشید جهان هم اشک می ریزد حسین

در خــرابه خـون چکد از گــوش هـای پاره ای

آه ! طفلی نیمه جان هم اشک می ریزد حسین

دخترانت بر مــــزارت نالــه ها سر می دهند

زینبِ قامت کمان هم اشک می ریزد حسین

غــربـتِ حـــیدر به اوج خود رسد از داغ تو

مسجد و محرابِ آن هم اشک می ریزد حسین

میخ و درب و آتش و خاکستر و آه و فغان...

وای ! زهرای جوان هم اشک می ریزد حسین

چشــم هــای بی قــرار زندگــانی تار شد

چون خدای مهربان هم اشک می ریزد حسین

ابرهــا هرشب برایت روضــه برپا می کنند

در عزایت آسمان هم اشک می ریزد حسین