یا هو

به نشانی ات ایمان آورده ام.نرسیده به باران؛یک نفس مانده تا آسمان؛چند قدم رو به دلم و نگاهی که به عطر بهار دلبسته است.روی گلبرگ دلت کدپستی بگذار.رمز آن..رمز من و تو...آن لحظه های باران؛بی هوا,هوای ام میکند و من هنوز به جستجوی یاد آن دوران به استقبال باد میروم."کجایید ای شهیدان خدایی؟بلاجویان دشت کربلایی"در این سکوت پس چرا مرا صدا نمیزنی؟دلم تنگ خواهد شد اما نخواهم گریست.
نه!برای دلتنگی ام نخواهم گریست.برای قصه ای ناتمام خواهم گریست که با آخرین روزهای جنگ تمام شد.دلم تنگ خواهد شد؛اما نه برای دیروز و امروز...برای فردای نیامده از راه...من دلم برای آوای صادقی تنگ خواهد شد که روزی مرا به عشق میخواند...دلم تنگ خواهد شد برای تمام تلخ بودن هایت و صبور ماندن هایم...دلم تنگ خواهد شد برای لحظه های ایثار...برای صدای ملکوتی امام.ره.برای تو کاش یادت نمیکردم..کاش یادم نمیکردی.

کاش....بگذریم...باز هم میرسم به خود از خود که بگذرم...

به قلم:  ...