بسم رب الزهرا

دلتنگ خراسان و رضایم

پُر دردم و دنبال دوایم

بر پنجره فولاد دخلیم

چون تشنه ی شاه کربلایم

اشک من و گنبد طلایت

چشمان دل است، خاک پایت

وقتش شده دعوتم نمایی

تا جان و تنم کنم فدایت

هرشب ، دل و آسمان و باران

تو راحت جان ، منم چو طوفان

ای کاش شبی دهی مرادم