بسم رب الزهرا

بازهم قصه ی دلتنگی و دلدار بقیع

وَ نگاهی که شده خیره به دیوار بقیع

ماجرای فدک و کوچه شنیدن دارد

هیزم آتش و آن معرکه دیدن دارد

قصه ی بغضِ گلو ، قصه ی ناگفته ی عشق

قصه ی میخ در و حالت آشفته ی عشق

هیزم و آتش و نیلوفر و زخم بازو

لگد و ضربه ی در ، سینه ی خونین ، پهلو

ریسمان و یَد خیبر شکن حیدر بود

آن طرف فاطمه در خانه به پشت در بود

چشم خیس حسن و ناله ی بی جان حسین

زینب از غصه شده خیره به چشمان حسین

آتش  و سوز دلِ مضطر زهرای بتول

شعله ور شد به خدا خانه ی پُر مهر رسول

غنچه ی پرپر و داغی به دل یاس کبود

چشم ساقی که به چشمانِ تر ساغر بود

کودکان روی تن سوخته ای افتادند

آخرین بوسه ی خود هدیه به مادر دادند

روی مادر شده زرد و دل او پرخون است

جز خداوند نفهمید که حالش چون است

نیمه شب قامت یاسی به دل خاک نشست

نور شب های علی ، فاطمه از دنیا رفت

درد بی مادری و ناله ی طفلان علی

زینبین و حسنین دست به دامان علی

یار و همراه علی رفت و علی تنها شد

وَ دلش خانه ی غم های دلِ زهرا شد

مانده در خانه فقط عطر نماز مادر

نیمه شب ، صوت خوش راز و نیاز مادر

خار در چشم علی ، بغض گلو ، مُهر سکوت

درد دل با دل شب ، سوز صدا تا ملکوت

حال دیوار بقیع است و نگاهِ تر ما

روضه ی میخ در و ناله ی "ای مادر" ما

چشممان خیره به در ، منتظِر منتظَرش

جان ما جمله به قربان قدوم پسرش

آه ! یک روز شوم زائر مادر ای کاش

جان دهم در وسط روضه ی آخر ای کاش

خون شهدا 92/12/3