بسم رب الزهرا

نه اینکه ثانیه هــا از نبودنت خـوابند

برای آمدنت ، جمعه جمعه بی تابند

چه جمعه ها که گذشت و نیامدی از در

شدم سرود جدایی و درد را ، از بَر

به بغض های نفس گیر در گلو سوگند

نبودنت زده جان مرا به غم پیوند

قسم به آینه ها بی تو  شهر دلگیر است

هوای زندگی ام سرد ، نه ! نفس گیر است

تو را به گیسوی آشفته ی زمان برگرد

تو را به حـــق دعـــای کبوتران برگرد

خودم ، وَ چشم پر اشکم فدایتان مولا

که نذر کرده ام اکنون برایتان مولا...

تمام زندگی ام نذر روزِ آمــدنت

وَ سرمه ی نگهِ من ، غبار پیرهنت

بگیر بال و پرم را که وقف تو کردم

ز راه عشق تو یک لحظه بر نمی گردم

ردم مکن ز درِ خویش ، بی نوا هستم

تو پادشاه ترینی و من گدا هستم

دو چشم خواهش دل خیره در نگاه شماست

و دست خالی شب ها به سمت ماه شماست

در این سکوت و در این شب که آسمان تار است

دو  چشم مضطر یک تکه ابر بیدار است

وَ تکه ابر ، گمانم که بی قرار شماست

بیا بیا که جهانی در انتظار شماست