بسم رب الزهرا

ای ماه من !  بتاب که دل ، تنگ یار شد

بغضش شکست و خسته از این روزگار شد

سهم نگاه منتظرم ، قطره قطره اشک

باران هم از قرار غمم ، بی قرار شد

از بس که اشک ریختم از دوری نگار

چشمان ابری ام ، بخدا تارِ تار شد

یک تار و پود چادر مادر ، مرا بس است

من که دلم به داغ یتیمی دچار شد

بال و پر شکسته ی من درد می کند

وقتی که در هوای دلم رهسپار شد

هر شب نگاه ابری من سوی آسمان...

ای ماه من ! بتاب که دل ، تنگ یار شد