بسم رب الزهرا

او چید گلی سرخ ز گلـــــزار شـهادت

از سمت زمین رفت به میدان سعادت

از خاک رها گشت ، دلش سوی کجا رفت؟

انگــــار به دنبال دل  آیـــنه هـــا رفت

از دور برای من و تو ، دست تکـان داد

لبخند زد و  در وســط حادثه جان داد

با دست اباالفضل که سیراب شد از عشق

یکباره به خود آمد و بی تاب شد از عشق

این سوی که ارباب و علمدار نشسته

آن سوی دگــر حـــــیدر کرار نشسته

یک  چادر خاکــــی شده از دور  نمایان

زهراست که راهی شده این سوی بیابان

یکباره نگاهـــش به غریب الغربا رفت

لبخند زد و  دور شد و سمت خدا رفت