وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ،  پروردگارا مرا بیامرز و به من رحم کن که تو بهترین رحم کننده و من فقط تو را می خواهم و تو را صدا میزنم و فقط از تو مدد می جویم و تمام امیدم تویی و خوب می دانم که تو چقدر مهربانی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ، گناهان مرا ببخش و مرا به راه خودت هدایت فرما، مرا از این جهنم دنیا رها ده، که تو معبود و اله من هستی و من همیشه به تو پناه می برم و تو را یاد می کنم... یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا...

الهی! خوب میدانم که حرف های به زبان نیاورده ام را می شنوی که بهترین غمگسار تویی و می دانم که همه آنها ثبت می شوند و هستند مراقبانی که لحظه به لحظه کنار من هستند مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ، پس یاری ام ده که تمام واژه های دل و زبانم فقط از تو باشد، کمکم کن که لحظه ای از غیر این غافل نشوم...

الهی! چگونه باید تو را شکر کنم که هر چقدر بگویم باز نمی توانم حتی ذره ای از نعمت ها و الطاف تو را آنطور که باشد شکر کنم و بسیار می گویم الْحَمْدُ لِلَّهِ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ که فقط خودت می دانی میزان این شکر چقدر است...

از تو فقط خودت را میخواهم

نزدیک طلوع و آسمانی آرام، دل از نور کتاب الهی آرام، آرامشی از نوازشگری خداوند، وَ جَدَکَ عائِلاً فَاَغنی، و این بهترین نوایی بود که امروز به تار و پود کالبد من آمیخته شد، و این آغاز روزی با شکوه برای دلدادگی به محضر الهی بود و تَبارَکَ اسمُ رَبُِکَ ذِی الجَلالِ وَ الاِکرام و او را صدا زدم، از فرط خوشحالی چشمانم بسته شد و یک نفس عمیق و... یا الله... جان تازه گرفتم. و چندی بعد راهی فضای باز و زیر سقف آسمان آبی شدم، دل جمله هایی که چشم نظاره نموده بود را مرور می نمود... 

بندگان خوش سخن پروردگار، وَ قُل لِعِبادی یَقولُوا الًّتی هِیَ اَحسَن و بگو به بندگان من آنچه را که نیکوتر است بگویند... مقابل خودم ایستادم، آیا نیکوتر از سخن الهی سخنی هست؟!!! و آنهایی که ایمان دارند در دوستی عاشقی خداوند سخت تر هستند وَالَّذینَ آمَنوا اَشَدُّ حُبًّا لِله و این بود جوابی برای خودم... لبخندی سراغ لبانم آمد و نگاهم سمت آسمان کشیده شده... و باز یک نفس عمیق و بیان یا الله...

من با دل و جان حمد تو را می گویم
هر لحظه فقط خدا خدا می گویم